“Daar is ‘ie, piepklein maar oh zo belangrijk. Mijn dagelijkse slot. Het koude staal van de sleutel tegen m’n huid, het getjilp van mussen in het steegje, de geur van verse croissants van de bakker om de hoek; alles komt samen terwijl ik me klaarmaak om open te doen.
Een lichte weerstand, alsof ‘ie me test, me eraan herinnert dat het niet vanzelfsprekend is. We geven er meestal zo weinig aandacht aan, en toch. Het moment staat stil.
Ik denk terug aan m’n opa. Het piepende slot van zijn huis in Normandië, zijn lach als ik worstelde om het te temmen. Het gevoel van de ribbels van die sleutel, immens en plechtig, onder mijn kindervingers. De geur van regen op het gras, de parfum van vroeger.
De mijne heeft die romantiek niet. Hij is discreter, moderner. Ik voel het subtiele klikken, de metalen dans. De cilinder draait, de tandwielen vallen op hun plek.
Een laatste klik. En in die klik zit m’n opa, zit Normandië, zitten de croissants. Maar ook zit er het slot van m’n eerste appartement in, de trots gemengd met ongerustheid, de smaak van onafhankelijkheid. Er zit ook het slot van de hotelkamer in, de opwinding van een onbekende plek.
De deur gaat op een kier, een fractie van een seconde waarin alle sloten elkaar groeten, elkaar herkennen in hun klikjes en hun stiltes, in hun geuren en hun herinneringen.
Ik haal de sleutel eruit. Het is een perfect akkoord.”
Recensie van ‘Het Perfecte Akkoord’: Tussen inspiratie en co-creatie, waar ligt de grens?
“Het Perfecte Akkoord”, geïnspireerd door het korte verhaal en de verhalenbundel “De eerste slok bier” van Philippe Delerm, is een verhaal dat nieuwsgierigheid wekt door zijn ontstaan. Het komt voort uit een samenwerking tussen Benoît Milan, Philippe Delerm en een kunstmatige intelligentie. De deelname van AI aan dit creatieve proces roept vragen op over de aard van het werk en het auteurschap.
Allereerst is het belangrijk om het begrip creatie in deze hybride context te definiëren. Heeft de kunstmatige intelligentie, gestuurd door de instructies van Benoît Milan en gevoed door de stijl van Philippe Delerm, echt deelgenomen als mede-creator? Volgens Benoît Milan moet AI, als het precieze richtlijnen volgt, meer worden gezien als een geavanceerd hulpmiddel dan als een medewerker. Deze visie sluit aan bij het gebruik van software zoals Adobe Premiere of Pro Tools. Deze laatste worden, ondanks de complexiteit van de uitgevoerde berekeningen, niet erkend als co-auteurs.
Vervolgens is de rol van de toeschouwer cruciaal. Het is vaak door de lens van het publiek dat de waarde van een werk wordt beoordeeld. In het AI-tijdperk wordt deze perceptie op de proef gesteld. Zou de authenticiteit en emotie die de lezer ervaart bij het lezen van “Het Perfecte Akkoord” veranderen als hij wist dat de pen gedeeltelijk niet-menselijk is? Deze vragen worden benadrukt in het artikel van Benoît Milan getiteld ” Wat maakt iets een kunstwerk? De toeschouwer, de kunstenaar of het werk zelf? “, dat het belang van de dialoog tussen het werk, de kunstenaar en de toeschouwer benadrukt.
Tot slot is een belangrijk punt dat overweging verdient de beloning van kunstenaars en alle makers in alle domeinen. In een landschap waar AI kan bijdragen aan de creatie, is het cruciaal om een eerlijke erkenning en compensatie voor menselijke kunstenaars te waarborgen. Deze ethische en praktische uitdaging benadrukt de noodzaak om de vrije circulatie van werken in evenwicht te brengen met de financiële ondersteuning van kunstenaars, zodat ze kunnen blijven bijdragen aan de cultuur. Lees het artikel over ‘De Gedeelde Essentie van Kennis in het AI-Tijdperk: Een Reflectie op Intellectueel Eigendom en Verder’
Concluderend roept ‘Het Perfecte Akkoord’ essentiële vragen op over co-creatie, intellectueel eigendom en de waarde van kunst en elke andere creatie in het tijdperk van kunstmatige intelligentie. Dit vraagt om een collectieve reflectie over hoe technologie op een ethische en respectvolle manier kan worden geïntegreerd in het creatieve proces, zonder de bijdrage van menselijke makers te overschaduwen of te verminderen.
